„DDA są ofiarami choroby własnych rodziców. Swoim życiem niejednokrotnie dają świadectwo ludzkiej wytrzymałości i siły”.
Co oznacza termin DDA?
Dorosłe Dzieci Alkoholików to osoby wychowywane w rodzinach z problemem alkoholowym, których dzieciństwo nie przebiegało w bezpiecznej, sprzyjającej prawidłowemu rozwojowi atmosferze. W ich domach rodzinnych miały miejsce niezwykle bolesne, czasem nawet dramatyczne wydarzenia. Dzieci te doświadczały agresji, odrzucenia emocjonalnego, samotności, krzywdy i zaniedbania, były świadkami przemocy i nieprzewidywalnych zachowań swoich rodziców. Towarzyszące tym sytuacjom intensywne emocje- ból, lęk, złość, żal, wstyd, przerastały dziecięcą możliwość udźwignięcia ich, więc osoby te nauczyły się nie dostrzegać swoich uczuć, ukrywać je, wręcz blokować wszelkie odczuwanie. Ten specyficzny rodzaj przystosowania, który pozwolił przetrwać w dzieciństwie bardzo utrudnia funkcjonowanie w dorosłym życiu i jest źródłem wielu problemów, zwłaszcza jeśli chodzi o zaspakajanie swoich potrzeb i nawiązywanie bliskich i szczerych relacji z innymi ludźmi.
Jaka jest różnica miedzy DDA a DDD?
Badania dowodzą ,że istnieje wiele podobieństw między funkcjonowaniem dzieci wychowywanych w rodzinie alkoholowej i dzieci wychowywanych w innych typach rodzin dysfunkcyjnych (np. takich, gdzie stosowana była przemoc, istniały nasilone konflikty i wrogość, lub takich, w których występowały choroby psychiczne, zaburzenia zachowania lub inne patologie. Stąd postulaty , aby odejść od używania tych zbyt ogólnych terminów. Jednak w języku potocznym oba pojęcia funkcjonują i są powszechnie znane.
Czy DDA to choroba?
Nie, nie ma takiej choroby jak DDA, termin ten nie występuje w żadnej klasyfikacji chorób, ma też wśród badaczy i specjalistów branży psychologicznej wielu przeciwników, zarzucających stygmatyzowanie pewnej grupy osób i zbyt szerokie ramy, nie wystarczające dla precyzyjnego określenia i wyodrębienia tego zjawiska. Jest to zatem umowny zbiór dysfunkcyjnych zachowań, nieadekwatnych reakcji emocjonalnych, zniekształconego postrzegania siebie i rzeczywistości typowy dla większej grupy osób dorastających w opisanych wyżej dysfunkcyjnych warunkach.
Jakie mogą być negatywne konsekwencje dorastania w rodzinie dysfunkcyjnej?
Doświadczenie „alkoholowego dzieciństwa” niesie ze sobą wiele konsekwencji wpływających destrukcyjnie na funkcjonowanie w dorosłym życiu, najczęstsze z nich to:
Odmawianie sobie praw, zaniedbywanie własnych potrzeb, trudność w rozpoznawaniu i wyrażaniu własnych emocji, stawianie sobie wygórowanych wymagań,
Gotowość do surowego ,wręcz okrutnego oceniania siebie, zaniżona samoocena, negatywny obraz własnej osoby,
Lęk przed utrata kontroli, nadmierne kontrolowanie siebie i innych Lęk przed odrzuceniem, byciem oszukanym, wykorzystanym, lęk przed krytyką,
Wchodzenie w rolę ofiary, poświęcanie się dla innych, uległość,
Trwanie w toksycznych związkach,
Trudne relacje z innymi, brak zaufania do ludzi, problem z budowaniem bliskich relacji,
Uruchamianie groźnych form autodestrukcji (myśli i próby samobójcze, skłonność do popadania w uzależnienia)
Cierpienie na choroby psychosomatyczne, nerwice, zaburzenia odżywiania
Jakie są cele terapii?
Większość dzieci z rodzin alkoholowych utraciło swoje dzieciństwo i nigdy tej straty nie odżałowało. Terapia służy przepracowaniu traumatycznych doświadczeń z okresu dzieciństwa, ma na celu przywrócenie zdrowej samooceny i normalnego funkcjonowania tym osobom. Uporanie się z przeszłością pomaga wieść bardziej satysfakcjonujące, autentyczne życie.
Osoby zainteresowane podjęciem psychoterapii zapraszam na konsultację do mojego gabinetu we Wrocławiu.